13.10.2014 r. społeczność naszych szkół obchodziła Dzień Papieski, który rozpoczął się Mszą Świętą odprawioną przez księdza Krzysztofa Piskorskiego w kościele w Polichnie o godzinie 8⁰⁰.
W homilii  Ksiądz nawoływał do podążania do świętości drogą sakramentów świętych, zwłaszcza częstej, a nawet codziennej Eucharystii świadomie i aktywnie przeżywanej, także poprzez wypełnianie swoich obowiązków  sumiennie i z radością. Zachęcał do życia w bliskości Boga.

Druga cześć obchodów Dnia Papieskiego odbyła się w szkole, gdzie uczniowie przybliżyli kalendarium procesu beatyfikacji i kanonizacji Jana Pawła II, wyrazili swoją miłość do Niego słowami piosenki ''Kochamy Cię, Janie Pawle II”, wyliczając liczne zasługi Świętego Papieża. Tęsknotę - głód bliskości za Nim wypowiedzieli wierszem Karola Wojtyły ''Odkupienie szuka Twego kształtu''. Wyznali też bliskość z powodu wiary w świętych obcowanie i Zmartwychwstanie oraz prośbę, by stale ten święty był obecny w sercach wierzących i rozświetlał drogi postępowania /autorska piosenka pt. ''Papież radości'' Magdaleny Kowalik /.
Następnie Ksiądz Proboszcz przedstawił prezentację multimedialną o Pontyfikacie Świętego Jana Pawła II, podał do niej komentarz i zachęcił do życia na co dzień dziedzictwem Patrona Dnia.

W dalszej kolejności gimnazjaliści zredagowali wypracowanie o świętości /rozprawka, opowiadanie, streszczenie/ oraz rozegrali mecz w piłkę siatkową o puchar Proboszcza. Zwyciężyła klasa III gimnazjum oraz klasa VI SP.
Najlepszą rozprawkę na temat: "Czy świętość jest kwestią wieku?''nzaś napisała Anna Jargieła z klasy III gimnazjum. Oto tekst:

''Świętość nie jest kwestią wieku. Powyższą tezę spróbuję udowodnić następującymi argumentami.

Po pierwsze pokazuje to trudne życie młodej Indianki. Katarzyna Tekakwitha została osierocona w wieku czterech lat, rodzice zmarli na epidemię ospy. Ona przeżyła, ale na skutek choroby miała zniekształconą twarz i osłabiony wzrok. Była prześladowana przez swoich najbliższych. Musiała uciekać do wioski oddalonej około 200 km., ponieważ nie chciała wyjść za mąż i spełniać praktyk pogańskich.

Po wtóre nastąpiło jej nawrócenie, kiedy miała kilkanaście lat. W młodym wieku Katarzyna została ochrzczona przez jezuitów, prowadzących misje. Jako chrześcijanka była gnębiona, dlatego schroniła się w nowej osadzie. Przyjmowała przeciwności losu  i z miłości do Pana Jezusa dalej czyniła dobro. 25 marca 1679 r. w wieku 23 lat, za zgodą ojca duchownego Katarzyna złożyła dozgonny ślub dziewictwa. Był to pierwszy taki przypadek wśród Indian Ameryki Północnej.

Z kolei na uwagę zasługuje jej głęboka wiara w Boga i pokora. Ostatnie miesiące życia świętej były przejawem stałości w wierze, przykładem  spokojnego poddania się i promieniującej radości, nawet wśród ciężkich cierpień jakich doświadczała. Jej ostatnie słowa wyszeptane w chwili śmierci są wzniosłym hymnem podsumowującym jej życie w najprawdziwszej miłości: ''Jezu, kocham Cię''.

Ostatnim argumentem jest krótkie życie świętej, ale pełne w łaski. Katarzyna Tekakwitha oddała się woli Pana i miłości bliźniego aż po ofiarę i przebaczenie, za co została wynagrodzona przez Boga miejscem w Królestwie Niebieskim. W ciągu życia pielęgnowała chorych, podejmowała proste prace, uczyła dzieci katechizmu i modlitwy. Jan Paweł II mówił: "Nie czekajcie, by wejść na drogę świętości''. W tych słowach apelował, aby dążyć do sprawiedliwości i niezależnie od wieku być zawsze blisko Boga.

Podsumowując mogę stwierdzić, że świętość nie musi zależeć od wieku, a najlepszym tego przykładem są święci świeccy świętego Papieża, a w szczególności Katarzyna Tekakwitha. Nie rodzimy się święci, aby nimi zostać, musimy nad tym pracować i żyć zgodnie z przykazaniami Jezusa Chrystusa''.

Małgorzata Kowalik

Dzień Papieski